-@@- สำหรับผม… “แฟนพันธุ์แท้” มันแค่เรื่อง ฟลุ๊ค !!
เวลาใครถาม ถึงเรื่องนี้ทีไร ผมก็มักจะตอบ อย่างนี้ ทุกครั้ง ร่ำไป ..
ไม่ใช่ยียวน หรือคุยโว อะไรหรอกครับ แต่มันเป็นเรื่องจริง ก็เพราะคนที่เขาเก่งๆนั้น ล้วนแต่โชคร้าย ต้องตกรอบไปก่อน เท่านั้นเอง ก็เพราะมันเป็นเกมส์..นี่เรื่องจริงนะ ขอย้ำอีกที !!
เหตุการณ์วันนั้น ถ้าจะให้ย้อนกลับไป ก็เป็นปี 2002 นั่นแหละครับ ที่ว่าจำได้ ก็เพราะถ้วยรางวัล มันติดป้ายฟ้องไว้อย่างนั้น เป็นการแข่งขันบันทึกเทปกันราวต้นปี (กระมัง) น่าแปลก ที่ผม จำเรื่องราว ชีวิตนักมวยคนอื่นๆได้มากมาย แต่กลับจำวันเวลา ที่ตัวเอง ไปแข่งขันไม่ได้ ..
จำได้แต่เพียง จุดเริ่มต้นว่า ระหว่างเดินทางกลับบ้านโดยแท็กซี่ในคืนหนึ่ง หลังเลิกงาน ผมลืมโทรศัทพ์มือถือเครื่องแรกของตัวเอง หล่นไว้ในรถ จะโบกมือตะโกนเรียก คนขับท่านก็โกยแน่บไปแล้ว .. เฮ้อ.. คิดในใจ ทำไม เรามันโชคร้ายอย่างนี้ ว่ะ นึกมองโลกในแง่ดี เข้าไว้ ..เอ..หรือ จะมีเหตุการณ์อะไร เข้ามาในชีวิตเนี่ย เพราะส่วนใหญ่หลังผ่านพ้นเรื่องร้ายๆไป มักจะมีสิ่งดีๆใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเสมอ ผมคิดบวกไว้งั้น !?!?
วันรุ่งขึ้น หลังจากไปหาซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่มาใช้ เพราะจำเป็น แล้วนั่งแท็กซี่ ไปทำงาน ก็มีโทรศัพท์เข้ามาสายแรก (ธรรมดาไม่ค่อยมีใครโทรหา เพราะยังไม่ดัง แฮะ แฮะ)
ก็คือ คุณอั๋น โปรดิวเซอร์รายการแฟนพันธุ์แท้ ของ”เสี่ยตา” มหาเศรษฐี ปัญญา นิรันดร์กุล เจ้าพ่อเวิร์คพอย นั่นแหละครับ โทรเข้ามา เชิญไปแข่งรายการเค้าที่กำลังฮิตฮอต ในหัวข้อ “แชมเปี้ยนโลกชาวไทย” ที่ออกอากาศทาง ททบ. 5 นั่นแหละ
เขาต้องการ ตัวแทนวิชาชีพ “นักข่าว” อีกหนึ่งคน ซึ่งหมายถึงผม หลังจากเชิญคู่แข่งท่านอื่นๆ ที่เป็น แฟนมวย ,แพทย์ ,นักเรียน และ เจ้าหน้าที่โปรโมชั่นในวงการมวย ไว้หมดเรียบร้อยแล้ว
ขั้นแรกผมปฏิเสธในทันที เพราะสารภาพตามตรง แข่งเรือแข่งพาย แข่งกีฬาอะไร ไม่เคยได้ดีสักอย่างในชีวิต ชกมวยก็แพ้มากกว่าชนะ ยิ่งเกมส์นี่บอกตรงๆ ผมยิ่งไม่ปรารถนาเลยด้วยซ้ำ แต่คุณอั๋น แกก็มีความพยายามตั้งใจสูง พยายามโน้มน้าวชักจูง อยู่ครูใหญ่ ก่อนจะทิ้งท้ายไม้ตายว่า “ไปแข่งเหอะพี่ ตกรอบก็ยังได้ตังค์ 3 พัน 5 พัน..!!”
คุณเอ๋ย เชื่อหรือไม่ ว่าผมฟังถึงเรื่องเงินแล้ว ตาลุกโพลงทันที .. ไม่ใช่อะไรหรอก ถึงความจริงเงินจะไม่มากมายอะไร แต่เป็นเพราะ แม่ผม(เมื่อครั้งท่านยังมีชีวิต) ซึ่งกำลังป่วย ด้วยโรคความดัน เข้าออกโรงพยาบาลอยู่บ่อยๆ ทำให้ผม สนใจขึ้นมา และอยากได้เงินไปช่วยจ่ายค่ายา โรงพยาบาลรามคำแหง ที่แสนแพง ซึ่งสมัยนั้น ยังไม่มีรักษาฟรี 30 บาทนะครับ บอกตามตรง ว่าเห็นแก่ได้ แล้วหล่ะ ..!! อิอิ..จบล่ะ…
.
